تاخت و تاز : رستگاری

The Raid: Redemption

کارگردان : Gareth Evans

نویسنده : Gareth Evans

بازیگران :

Iko Uwais...Rama

Joe Taslim...Jaka

Doni Alamsyah...Andi

Yayan Ruhian...Mad Dog

و...............

ژانر : اکشن

درجه سنی : R( مناسب برای افراد بالای 17 سال )

زمان : 101 دقیقه

در همه نقاط دنیا سینمای آسیای شرقی را به واسطه فیلمهای سبک رزمی به خاطر می آورند. در واقع خیلی کم پیش می آید که شما در جوامع غربی صحبت سینمای آسیای شرقی را به میان بکشید و اشاره ای به هنرهای رزمی نکنید ( البته مدتی هست که در ایران نگرش به فیلمها و سریال های آسیای شرقی بهم خورده و تا صحبت از آن به میان می آید، یاد سریال های ... بگذریم! ). « تاخت و تاز : رستگاری » جدیدترین محصول سینمای اکشن آسیای شرقی است که اینبار نه از هنگ کنگ یا ژاپن ، بلکه از کشور اندونزی به سینماهای آمریکا وارد شده است. سینمای اندونزی در چند سال اخیر پیشرفت های بسیار خوبی را پشت سر گذاشته به نحوی که بسیاری از کمپانی ها مایل هستند تا فیلمهای ساخته شده در این کشور را در آمریکا به نمایش عموم بگذارند. « رستگاری » نیز در ادامه همین روند سعودی سینمای اندونزی، در آمریکا به اکران در آمده چنان خوش ساخت است که می توانم بگویم به احتمال فراوان از این فیلم در آینده صحبت های بیشتری خواهید شنید.

داستان فیلم در جاکارتای اندونزی اتفاق می افتد. در این شهر عده ای از تبهکاران خطرناک و دلالان مواد مخدر در ساختمانی که در یکی از محله های این شهر واقع شده، برای خودشان خانه ای امن ایجاد کرده اند ( خانه امن در اصطلاح به مکانی گفته می شود که یک عده ( یا پلیس یا خلافکارها! ) در آن جمع می شوند و خیلی هم کم پیش می آید که کسی مزاحم آنها شود چراکه سرنوشت خوبی در انتظارش نخواهد بود! ) و به راحتی به خرید و فروش مواد مخدر مشغول هستند. این مکان به حدی خطرناک به حساب می آید که حتی پلیسها هم از اینکه روزی گذرشان به این مکان بیفتد، هراس دارند! اما به تازگی یک گروه از افراد ضربتی وابسته به پلیس به رهبری جاکا ( جوئی تسلیم ) قصد دارند بعد از مدتها به این بی قانونی ها در شهر جاکارتا پایان دهند، به همین دلیل عزمشان را جزم می کنند تا در یک عملیات خطرناک وارد این ساختمان شوند و رئیس باند مواد مخدر که تاما ( ری ساهتاپی ) نام دارد را زنده یا مرده دستگیر کنند. در بین افراد جاکا در این ماموریت، پلیسی تازه کار به نام راما ( ایکو ایویس ) که توانایی های رزمی فوق العاده ای دارد هم حضور دارد که همسرش باردار هست و بزودی صاحب فرزندی می شود اما به دلائل شخصی وارد این ماموریت خطرناک شده تا بتواند تاما را زنده یا مرده بدست بیاورد. در ادامه ماموریت این گروه به خوبی پیش نمی رود و آنها در ساختمان مذکور محبوس می شوند و هیچ راه فراری هم ندارند! حالا آنها باید با توسل به توانایی های انفرادی شان با مجموعه ای از خطرناکترین خلافکارهای شهر جاکارتا به مبارزه برخیزند تا از این شرایط خارج شوند...

در « رستگاری » شما نباید به دنبال کشف روابط بین شخصیت ها یا پیچش داستانی باشید چراکه هیچکس از شما چنین چیزی نمی خواهد. همانطور که در خلاصه داستان مشاهده کردید، « رستگاری » داستانی به شدت ساده دارد که بهانه بسیار خوبی برای خلق صحنه های اکشن ایجاد می کند. تنها نکته درباره بخش غیر اکشن فیلم این هست که راما بزودی قرار هست تا پدر شود و کلی آدم چشم انتظارش می باشد ( چیزی شبیه به فیلمهای اکشن دهه ی هفتاد هالیوود! ). بنابراین تماشاگران اکشن گریز سینما لطفاً از خیر تماشای « رستگاری » بگذرید.

داستان « رستگاری » تا زمانی که گروه ضربتی وارد ساختمان تبهکاران نشده اند بسیار سریع پیش می رود، گویی که همه عوامل عجله دارند تا به سرعت به ساختمان وارد شوند و از آنجا روایتگر داستان باشند. بعد از اینکه گروه ضربتی وارد ساختمان می شوند و ناگهان در آنجا محبوس می شوند، « رستگاری » داستان و شخصیت پردازی نصفه و نیمه اش را در همان درب ورودی ساختمان قرار می دهد و راه اکشن پر زد و خورد را پیش می گیرد که جذابیت بی حد و حصری دارد!

در واقع اگر می خواهید از « رستگاری » لذت کامل را ببرید باید عاشق اکشن باشید چراکه شما به جز صحنه های اکشن، ویژگی دیگری در فیلم نخواهید یافت! این صحنه ها به زیباترین شکل ممکن ساخته و پرداخته شده اند و حتی در لحظاتی می تواند شما را به یاد سری فیلمهای « ماتریکس » هم بیندازد. اکشن فیلم با استفاده از جلوه های ویژه شناخته شده آسیای شرقی یعنی طناب و پرده سبز انجام گرفته است اما نکته جالب این هست که به وضوح شاهد هستیم جلوه های کامپیوتری پیشرفته غربی هم به این صحنه ها اضافه شده که لذت تماشای آنها را دوچندان کرده است. همیشه یکی از انتقاداتی که به سینمای اکشن هالیوود وارد بوده این موضوع است که اغلب در صحنه های مبارزه تن به تن ، از انواع ترفندهای تصویربرداری استفاده می شود که نتیجه اش از بین رفتن جذابیت لازم این صحنه هاست ( منظورم همان تغییرهای مکرر زاویه دوربین و دور و نزدیک شدن دوربین به طرفهای مبارزه هست! ) اما خوشختانه این مشکل هرگز درباره سینمای رزمی آسیای شرقی وجود نداشته و در « رستگاری » هم شما می توانید شاهد مبارزه های تمام عیار با هیجان بسیار بالا باشید و از آن لذت کامل ببرید. بازیگران این فیلم که همگی آنها تقریباً از استادان هنرهای رزمی هستند، به زیبایی موفق به خلق صحنه های اکشن نابی شده اند که نمونه اش را در هیچ کجای هالیوود نمی توانید پیدا کنید!

فیلمبرداری عالی مت فلانری با قاب بندی و جایگیری های مناسبی که داشته، سبب جذابیت دو چندان صحنه های اکشن فیلم شده است. فلانری به مانند بسیاری از فیلمهای اکشن امروز هالیوود از سبک فیلمبرداری " دوربین روی دست " برای به تصویر کشیدن صحنه های مبارزه استفاده کرده و نتیجه اش هم تکانهای شدید دوربین بعلاوه حرکت سریعتر بازیگران فیلم بوده که البته برای تماشاگران پروپا قرص سینمای اکشن هیچگونه مشکلی بوجود نخواهد آورد. بد نیست اشاره ای هم به خشونت نسبتاً زیاد فیلم کرده باشم که میزان آن مخصوصاً در 30 دقیقه آخر بیشتر هم می شود. همانطور که می دانید سینمای اکشن شرقی حاوی صحنه های آنچنان خشنی نیست اما در « رستگاری » این قاعده تا حد زیادی شکسته شده و ضربه های خونینی که شخصیت های فیلم بر پیکر یکدیگر وارد می کنند، سبب شده تا فیلم با درجه بندی سنی R اکران شود، پس حواستان حسابی جمع باشد.

حرف آخرم این هست که آن دسته از تماشاگرانی که علاقه وافری به جزییات فیلمنامه و تعلیق و شخصیت پردازی دارند، به هیچوجه به سراغ « رستگاری » نروند چراکه این فیلم به مانند یک کابوس بی انتها برای آنهاست! اما برای آن دسته از تماشاگرانی که پیوسته به دنبال فیلمهای اکشن هستند باید بگویم که « رستگاری » یک گوهر گرانبهاست که در اختیار شما قرار گرفته است! فیلم صحنه های اکشن پایان ناپذیری دارد که به بهترین شکل ممکن کارگردانی شده و لذت نبردن از این صحنه ها کار بسیار مشکلی است

منتقد : میثم کریمی

MovieMag.IR

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:

نويسنده : HM | تاريخ : چهار شنبه 13 ارديبهشت 1391برچسب:,

| نوع مطلب : <-PostCategory-> |